Bij wandelen in Flevoland denk ik niet meteen aan een berg of aan bos. Eerder aan uitgestrekte en vrijwel lege polders en windmolens. Maar het Museumbospad van Almere heeft het allemaal. Museumbospad? Geen idee wat ik mij daarbij moet voorstellen. Dus…
Museumbospad
Het werd een zondagmiddag. Zo eentje na een hele lange zaterdagavond, waarop je eigenlijk niet zo veel zin hebt om de deur uit te gaan. Maar dit pad rook naar avontuur en een wandeling van nog geen 5 kilometer bij Almere was precies goed voor een frisse neus en het doorblazen van lijf en leden. Ik had een vriendin weten te strikken toen bleek dat haar hond ook over het Museumbospad mag. We zijn nog niet goed en wel op pad of we passeren een BN’er uit Almere. Het is een van de weinige andere wandelaars die we onderweg tegenkomen. Want stil is het.
Landschapskunst
De wandeling gaat na uitzicht over akkers, klei en een enkele boerderij, het Cirkelbos in. Er zijn veel cirkels. Ronde beukenlanen en een doolhof dat in de vorm van een oerlabyrint is aangelegd zoals dat ook al voor de jaartelling gebeurde, vertelt een bord. Het blijkt een van de zeven kunstwerken in het bos te zijn. Kunstwerken moet je wel ruim opvatten. Ik vind het vooral leuke vondsten: voorbeelden van boskunst, groene kunst, landschapskunst of hoe je het maar wilt noemen. Zoals het veldje waar verschillende soorten vlieren zijn geplant en je vrij bent om de vlierbloesems en vlierbessen te plukken voor jam of siroop. En het stuk bos dat nu nog zomers groen is maar in 25 jaar langzaamaan helemaal rood zal kleuren door de aanplant van andere soorten bomen en struiken. Of het perceel waar honderd jaar lang ieder jaar een linde wordt geplant met flessenpost eronder begraven waarin een boodschap voor de toekomst zit. Na honderd jaar mag de eerste boom om en fles geopend. Eigenlijk nodigen alle kunstwerken langs het Museumbospad uit om na korte of langere tijd weer terug te komen.
Vanuit het Cirkelbos naar Almere Boven
We wandelen verder door velden, langs de boomrand, voorbij een poeltje met riet en langs de dikste populier van Almere. Allemaal plekken die in het voorjaar en de zomer vast weelderig zullen zijn. Hoogtepunt van de wandeling is letterlijk en figuurlijk de dertig meter hoge berg Almere Boven, de hoogste berg van Flevoland. Het wandelpad draait naar de top als een appel die geschild wordt. Eenmaal boven kijk je kilometers alle kanten op. Over het Gooimeer en naar Huizen aan de overkant. Zonnetje erbij. Top.
Flevoland heeft veel meer landschapskunst, waaronder van beroemde kunstenaars als Daniel Libeskind en Richard Serra. Zie de website Land Art Flevoland.