Zo weids en ruig als het noorden van de provincie Groningen is, zo liefelijk is het landschap rond het Westerwoldepad in het zuidoosten. Daar meandert het riviertje de Ruiten Aa er lustig op los. Met natuurlijke oevers waardoor het gras als vanzelf overvloeit in het riet en dieren makkelijk kunnen drinken. Kwetterende vogels, koeien die langs de hoge graspollen in het veld banjeren, schapen met staarten, voor me uit springende reeën, ooievaars, kwakende kikkers, poeltjes, bruggetjes, vennen, bos, akkers, heideveldjes… Je loopt de bocht om en het is weer helemaal anders.
Deels over het Noaberpad (LAW 10)
Begin oktober werd het 80 kilometer lange Westerwoldepad tussen Ter Apel en Wedderbergen officieel geopend. Maar deze zomer liep ik al een stukje door een schijnbaar eeuwenlang onaangetast landschap dat deels het Noaberpad (LAW 10) volgt. Ik begon bij Vlagtwedde. Ik had gelezen dat daar een wethouder zich sterk had gemaakt voor het nieuwe pad. De mevrouw van de plaatselijke bibliotheek die ook de VVV-hoek bemande, zei terloops dat er wel meer mensen waren die deze route hadden mogelijk gemaakt. Duidelijk verhaal. In net zulke klare taal en met de kaart op zak, gaf ze aan hoe en waar ik de route op kon pakken.
Unieke flora en fauna langs het Westerwoldepad
Het Westerwoldepad volgt voor een groot deel het beekdal van de Ruiten Aa. Soms een stuk niet. Dan zit je bijvoorbeeld lekker in het gras bij de theetuin in Smeerling. Af en toe kom je opeens een graafmachine tegen bij het water. Dan kan het gebeuren dat de brug op de kant ligt en je je een weg moet banen langs de rand van het hoge veld met als gevolg dat je een stuk om moet lopen, zoals mij overkwam. Het gebied wordt namelijk de komende tijd flink aangepakt, zoals dat in jargon heet. Natuurherstel is een wonderlijk fenomeen. Wat is natuurlijk? Het riviertje moet volgens de gebiedscommissie nog meer kronkelen, nog natter worden en daarmee nog uniekere flora en fauna gaan aantrekken. Volgens de wandelkaart is het een kwestie van tijd totdat ook de otter en bever het gebied ontdekken. Ik heb ze nog niet gezien, maar ik heb ook maar tot de burcht van Wedde gelopen toen een niet te stoppen wolkbreuk me tot op de bilnaad doorweekte. Maar dat heeft absoluut niet afgedaan aan wat echt een schitterende route is.
