Ik heb een ringslang gezien! Mijn allereerste ooit. Wat een joekel is dat, zeker meer dan een meter lang. Na de eerste schrikreactie over iets bewegends vlak voor mijn voeten, de euforie. Ik probeer de slang te volgen maar die glijdt in no-time van het zandpad het bos in en verdwijnt onder de bladeren. Het is ook heerlijk zonnig en doodstil dus logisch dat zij niemand verwachtte. Maar ik ben er dus. Ik ben aan het wandelen in en om Echten.

Bos, heide, vennen en zand

Het is een warme dag. Ik bof, want een groot deel van de wandeling loop ik of dwars door bos of in de schaduw van de bomen aan de rand van heide, vennen, velden of zandverstuivingen. Dat alles hoort bij boswachterij Ruinen. Deze route uit de wandelgids Dwalen door Drenthe gaat overwegend over lange, semi-rechte stukken, maar wordt geen moment saai. Daar had ik mij van tevoren wel enigszins zorgen over gemaakt. Onterecht.

Overhangende oude beuken

Net buiten Echten kom ik over een bomenpaadje tussen velden door waarop groenten worden verbouwd, boerderijen in de verte. Mooi zijn de naar één kant overhangende oude beuken aan de rand van een groot heideveld waar ik lange tijd langsloop. Een sluier van wit veenpluis ligt als een slinger aan de rand van het enorme ven. Er zijn onderweg aardig wat heidevelden. Vaak met kleine ingedroogde vennen. Maar het water is genoeg voor twee loslopende honden om gretig naartoe te rennen en doorheen te springen.

Vogels en insecten aantrekken

Dan weer wandel ik over een smal pad langs een diep ingesneden sloot omgeven door uitbundig bloeiend paars, roze en wit vingerhoedskruid dat ik bijna overal langs de route tegenkom. Het volgende moment loop ik door een licht en ooit aangeplant naaldbos met zijn lange rechte stammen. De naaldbomen worden nu beetje bij beetje gekapt en vervangen door loofbomen, die veel meer vogels en insecten aantrekken. Van dat alles ben ik getuige. Van stapels omgehakte dennen. Van een joekel van een mierennest en van de jonge specht die vanuit een mooi rond gebeiteld berkengat in de stilte van het bos om zijn moeder schreeuwt.

Van havezate tot high tea

Overal hangt een aantrekkelijke rust. Ook als ik Echten weer in wandel. Een romantisch beschermd dorpsgezicht met eeuwenoude boerderijen, grote schuren, lieflijke bruggetjes, een plaggenhut en de havezate Huis te Echten dat plaatselijk wel het kasteel wordt genoemd. Nu logeer ik in een andere fraaie havezate in de buurt. En het is nog coronatijd, anders was ik zeker gaan kijken. Om vervolgens mijn warme, zoute wandelzweetdruppels te laten opdrogen bij een zoete high tea in de villa van de familie Van Holthe tot Echten. Nu de utterly English tearoom Tea Time. Nadat ik eerder al het café en de 25 kleine tuinen van De Luie Tuinman had moeten missen. Tuinen met namen als Het Engeltje en De Regenboogtuin. Die wandeling in en om Echten, zei ik niet al dat die heel gevarieerd is?