Zijn die twee Golden Retrievers nou echt of niet? Bewegingsloos liggen ze met de ruggen naar elkaar toe op het strak geschoren gazon van de buitenplaats. Ook als ik in de buurt kom, blijven ze roerloos liggen. Ik ben de Trage Tocht Den Treek Henschoten aan het lopen. Over het ruim 2200 hectare publiek toegankelijke privélandgoed van de familie De Beaufort.
Idyllisch privélandgoed
Het zou wel erg geestig zijn als de honden van deze adellijke familie nep bleken te zijn. Kitsch verheven tot kunst. ‘Kijk eens naar ons’, probeert mijn wandelmaatje. Loom bewegen beide honden hun kop onze richting op. Ik neem een foto. Het is een mooi plaatje met het neoclassicistische Huize Den Treek op de achtergrond. De ernaast gelegen boerderijen, schuren en koetshuis op driekwart van onze Trage Tocht Den Treek Henschoten zien er allemaal idyllisch uit. Mooiste vind ik de Ossenstal. Een hoog rechthoekig gebouw met boogramen uit 1887. Het verhaal gaat dat hier in het verleden waarschijnlijk hop of tabak werd opgeslagen. Ik dacht bij dat laatste aan exotischer oorden maar vanaf 1615 werd lange tijd in de omgeving van Amersfoort en Leusden tabak verbouwd.
Met 13.000 jaar oud oerbos
Eerder was het de omschrijving van het landschap die uitnodigde om over landgoed Den Treek-Henschoten te gaan wandelen. Een rondwandeling die ook wel bekend staat als de Trage Tocht Leusden, vernoemd naar het startpunt. Heide, zandverstuivingen, vennen. En bos. Vrij recent is een 13.000 jaar oud oerbos gevonden bij graafwerkzaamheden. Boven de grond zijn er 130 jaar oude grove dennen van zo’n 30 meter hoog naast lariksen, douglassparren en loofbomen als berken, beuken en eiken. Die laatste vind je terug in het wapen van het landgoed. Overal tijdens deze Trage Tocht Den Treek Henschoten vind je openstaande witte hekken met daarop de naam van het landgoed plus drie eikenbladeren. Het is behoorlijk uniek dat de familie iedereen toelaat op hun privéterrein dat alweer sinds 1807 in de familie is. Zoals het ook uniek is dat bij de oprichting van de familievennootschap in 1908 de dochters des huizes aandelen kregen. Terwijl vrouwen in die tijd niet eens stemrecht hadden. Vandaag de dag zijn er ruim zeshonderd aandeelhouders. En die onderhouden alle wandelpaden, ruiterpaden en uitdagend uitziende mtb-paden heel netjes. In de statuten is opgenomen dat ze het landgoed zo goed mogelijk moeten doorgeven aan de volgende generatie. Noblesse oblige.
95% Zandpadgarantie
Het heeft al een week niet meer geregend. Het zal met het water wel meevallen bij een wandeling met 95% zandpadgarantie in een gebied op de grens van de Gelderse Vallei en de Utrechtse Heuvelrug, redeneer ik. Toch is dat niet helemaal het geval, maar we lopen zeker vaak droog. Over brede en smalle lanen en bospaden, langs heidevelden, sloten met sluisjes, wilgen en landerijen, op veilige afstand van plassen met in de zon schitterend veenpluis, waar ook de vleesetende plant zonnedauw groeit, door een enkele duinpan en soms over zo’n klein slingerpaadje dat we dubbelchecken of we wel goed lopen. Toch staan de bomen onderweg regelmatig in het water. Met gevaar voor eigen leven glippen we diep door de knieën onder een stroomdraad door omdat het hek waar we door moeten midden in een klein meertje is beland en de wandelroute toch echt die kant op gaat. Veldnamen als Hazenwater, Langeveen en ’t Waswater maken duidelijk dat al dat water niet door de recente regen alleen komt. Ook al is ’t Iswater vandaag de dag meer op zijn plaats.
