Horeca die in een voormalig ziekenhuis, kerk of munitiedepot zit. Daar houd ik wel van. Deze keer ben ik bij een restaurant dat de Oude Apotheek heet, maar het vrijstaande pand op een pleintje in Losser lijkt meer op een grote boerderij. Zowel buiten als ook binnen met het hoge plafond en de dikke eiken balken. ‘Toen ik een kind was – en ik ben nu in de 50 – zat hier echt een apotheek’, reageert de serveerster op mijn verbazing over de vorige bestemming. Ondertussen is het alweer meer dan twintig jaar een restaurant.

Uit 1680

Even twijfel ik of ik wel op de goede plek ben beland, want binnen ziet het er totaal anders uit dan op de foto’s. Het blijkt dat restaurant de Oude Apotheek van de nood een deugd heeft gemaakt in coronatijd. De medewerkers zijn met z’n allen de overwegend bruine inrichting gaan schilderen. En zo zit ik in een restaurant met diepblauwe en dieprode kleuren, creatieve schilderingen en spiegels, en een mooie open tussenwand gemaakt van wijnflessen. Mooiste is een enorme schouw met tegelwand uit de beginjaren van het pand. We hebben het over 1680.

Nagelhout en dinkeldalsukade

Maar nu dan over het eten. Ik ga voor zoveel mogelijk streekgerechten, ook al is de kaart veel uitgebreider met zowel populaire poke bowls als tournedos en eendenborst. Er is een zogeheten culibarkaart met veel kleine gerechten waar je zelf een menu mee kunt samenstellen, daarvan neem ik alleen het Twents nagelhout met meloen en rode portuitjes. Voor wie net als ik dol is op het Italiaanse prosciutto con melone – ik at dit als kind op vakantie in Italië liefst als voor- én hoofdgerecht – dit is een soort Twentse variant daarop. Nagelhout is met kruiden ingewreven rundvlees dat aan de lucht wordt gedroogd en dat heel dun wordt gesneden. Het heeft het meeste weg van rookvlees. De bolletjes meloen zijn van die lekkere zoete, oranje cantaloupe meloen. Daarna kon ik het niet laten om nog een voorafje te proberen, de cocktail de Oude Apotheek. Die is klassiek met een frisse twist: Hollandse garnalen met grapefruit, crispy, fijngesneden sla, radijs en cocktailsaus. Beroemd is restaurant de Oude Apotheek om zijn botermalse dinkeldalsukade op een bedje van risotto en enkele beetgare seizoensgroenten. Dat botermalse was niks te veel gezegd. Ik ben net zo tevreden als het prachtige riviertje de Dinkel dat even verderop stroomt en de runderen die daarlangs mogen grazen.

Lekker en lokaal

Met een knipoog naar de oude apotheek komt de wijn niet in de fles maar in een erlenmeyer, zo’n kegelvormige fles die ik nog ken van scheikunde op school. De attente en hele aardige serveerster die er pas sinds corona werkt, kiest uit de open wijnen een lekkere volle wijn uit voor bij de sukade van het Zuid-Franse Rocca Maura met Marselan-, Syrah- en Grenache-druiven. Over de drank gesproken. Het water komt uit de kraan, kwaliteit bronwater dankzij een speciaal filter. Voor iedere verkochte liter water doneren ze vijf liter aan een opvang voor weesmeisjes en albinokinderen in Kenia. Het kaartje met deze info komt met de fles op tafel. Bij de koffie en thee – die niet duurder is dan in een gemiddeld café – komt de serveerster langs met heerlijke bonbons van de Twentse chocolatier Zeut waar je er eentje van mag kiezen. Het tekent restaurant de Oude Apotheek: lekker, sympathiek, gastvrij, lokaal en duurzaam.