Den Bosch mag dan een historische binnenstad hebben vol smalle straatjes, op weg naar het Mariapaviljoen kom ik op een enorm lelijk groot winkelplein. Hier zou een 13e-eeuws sanatorium moeten liggen. Als ik zo’n beetje alle hoeken van het plein heb gezien, stuurt een local me de hoek om waar ik acuut in een hele andere wereld beland. Eentje met zand voor de deur en bankjes, lig- en schommelstoelen. Een relaxte hang-out. Eentje waar de mensch in andere tijden op krachten kwam. Een Nederlandse variant op het Zwitserse Davos met zijn gezonde berglucht, balkons, stoelen en dekentjes.

De zuster lijkt net even weggelopen naar de wc

Binnen overheerst Maria. Het lijkt alsof het pas net sanatorium af is en de inboedel uit de jaren ‘50 en ’60 is overgenomen door de nieuwe eigenaren. De oude ziekenhuisbedden met hun wielen zijn in het Mariapaviljoen tot tafels omgebouwd. Er staan boekenrekken voor wie zich verveelt en bij de wc is een babybedje neergezet alsof de zuster zelf even naar de wc moet maar het bedje niet alleen durft achter te laten. In een ontvangstruimte aan de zijkant hangt een reproductie van een schilderij van Maria en branden kaarsen op de tafels, terwijl in de naastgelegen spreekkamer nog een bureau, krukken en kamerscherm staan uit het verleden.

Mariabroodje met geneeskrachtige humus

Bijzonder goed gedaan. Zelfs zo dat ik het enigszins onbehaaglijk vind. Liever ben ik in de vrolijke centrale ruimte met zijn gele bar en rode barkrukken. Ze hebben er een erg lekkere lunchkaart met soepen als Tom Kha Kai en een Mariabroodje met geneeskrachtige humus. Wel met bezoekregels op de kaart. Belangrijk lijken me deze van het Mariapaviljoen: Gebruik van de schommels op eigen risico en Liever niet dansen op de gang. Vooral ook omdat er regelmatig events zijn, zoals filmvertoningen, exposities en barbecues. Die hebben vast en zeker allemaal een helende werking op lichaam en geest.