Zou het Hollands zijn? Dat ik het wel prettig vind dat ik eerst vijf kilometer vanuit het centrum van Woerden moet fietsen om lekker te mogen gaan eten? Of is het vooral de calvinist in mij, zo van je moet er wel wat voor doen? Of iets positiever: geen alcoholrestrictie vanavond? Hoe het ook zij, na een kwartiertje fietsen langs de Oude Rijn, het laatste stuk boerderijen, koeien, schapen en fruitbomen passerend, parkeer ik mijn fiets achter de dijk bij restaurant JanZen.

Huiselijk

Het restaurant zit in een vrijstaand jaren dertig woonhuis zonder buren in de nabijheid. Op het terras regisseursstoelen, het hoofd van boeddha tussen de planten naast de voordeur. Binnen bij restaurant JanZen is het zeer huiselijk. Schemerlampen, een kroonluchter, glazen kast met een fikse collectie elegante zilveren peper- en zoutvaatjes en mandjes – een hobby van de eigenaar – boeddhabeelden in het raam en op de bar, kaarsen op de haard en schalen met een variëteit aan bloeiende cacteeën. Net niet echt. Maar dat zijn ze wel. Daartussen beweegt zich de zeer attente ober in huiselijke outfit die weet waar hij het over heeft. En die om dan maar meteen goed te beginnen, een glas champagne inschenkt.

Met liefde en aandacht

Het wordt een lekkere avond. Gezeten op een uiterst comfortabele stoel staar ik naar de menukaart, nippend aan mijn glas en kan lastig kiezen. Ik overweeg het vegetarische hoofdgerecht van aubergine gestoomd met verse gember. Uiteindelijk ga ik toch voor vlees en neem het rosé gebraden en licht gerookte heerlijk zachte en dun gesneden runderstaartstuk met onder andere aardpeer, rucola en dragonmayonaise. En ik blijf bij het vlees. Wat is de magret de canard lekker samen met de pastinaak, gekarameliseerde witlof, truffelaardappel en rodewijnsaus met kardemom. Met een glas volle Valpolicella Ripasso erbij is het leven goed. Vooral ook omdat ik daarnaast af en toe heel lief een hapje van mijn vriendin krijg toegeschoven. Zo geniet ik mee van de op de huid gebakken rode poon met gamba’s, kokkels en wittewijnsaus.

Bib Gourmand in het Groene Hart

Dat ze hier een Bib Gourmand hebben, begrijp ik wel. Het is erg goed en zeer betaalbaar. Het eten wordt duidelijk met liefde klaargemaakt, zoals alles met aandacht wordt gedaan. Aandacht is Zen legt de ober uit en eigenaresse Brenda heeft restaurant JanZen niet alleen vernoemd naar haar vader Jan, met Zen legt zij de verbinding met haar werk als yogalerares. Alsof het runnen van een restaurant nog niet genoeg is, denk ik dan, of misschien juist wel daarom. Als ik tevreden de deur uitloop naar mijn heerlijke hotel in Woerden, ziet boeddha vanuit het struikgewas dat het goed is.

Anno 2024 heeft restaurant JanZen andere eigenaren en geen Bib Gourmand meer maar ze staan wel degelijk in de Michelin-gids. Het is er dan ook nog steeds erg goed.