‘Dit huis is uit 1933’, zeg ik een paar keer bezwerend tegen mezelf. Ik loop al een tijdje binnen en verbaas me erover hoe modern Huis Sonneveld nog steeds is. Alles strak en licht. Stalen kolommen, betonnen vloeren, metalen kozijnen en glas, heel veel glas. Gebouwd volgens de principes van Le Corbusier. Maar ook: tientallen meubels en lampen van Gispen, allerlei technisch vernuft, zoals de kledingkasten die van binnen op een scheepshut lijken en waar een lichtje gaat branden als je ze open doet, een brons metallic geschilderde wand die ik ook wel zou willen in mijn huis en dan ben ik nog niet in de badkamer geweest. Die heeft een douchecabine met glazen douchedeur, regen douchekop erin en negen massagedouchekoppen in de muren. Die regendouche zie je nu overal. Maar toen was het al uniek als je een douche had! Nu had architect Van der Vlugt, die eerder in Rotterdam de Van Nellefabriek ontwierp, wel de opdracht gekregen dat het huis er na vijftig jaar nog modern uit moest zien maar we zijn tachtig jaar verder!

Hypermodern Huis Sonneveld met Gispen en Le Corbusier

Van de geweldige audiotour leer ik onder andere dat oudste dochter Magdalena, genaamd Puck (dat is dan weer wel erg jaren ’30) haar eigen studio met geluidsinstallatie en enige ruimte met parket in het huis om bij feestjes te kunnen dansen, verlaat, om een jaartje in Amerika bij contacten van haar pappa te gaan logeren. Onder hen de Kennedy’s. Haar vader is namelijk directeur van die Van Nellefabriek voor koffie, thee en tabak en de familie Kennedy levert onversneden tabak. Ter ere van Pucks komst worden er allerlei feesten, partijen, picknicks en high tea’s georganiseerd zoals een feestje op het dak van het Ritz. Daar partyen 175 mensen. De gastenlijst en outfits halen de Amerikaanse bladen. De knipsels bewaart de brave 22-jarige in haar plakboek. Die kun je in de voormalige garage van Huis Sonneveld inkijken.

Villapark aan de rand van het Land van Hoboken

Ik zie het allemaal voor me. Op het terras op de bovenste verdieping mijmer ik na in eindelijk een zonnestraal en probeer me voor te stellen dat dit huis aan de rand van de stad gebouwd werd op het idyllisch klinkende Land van Hoboken, het voormalig landgoed van de gelijknamige havenbaronnen. Toen keek je vanuit Huis Sonneveld oneindig ver uit over weilanden, parken en buitenplaatsen en tot over de Maas. Dat land is inmiddels volgebouwd en deze museumwoning ligt met een handjevol andere villa’s uit dezelfde periode als een eiland in het centrum van de stad. In tachtig jaar is de omgeving compleet veranderd, maar dit toonbeeld van Het Nieuwe Bouwen staat nog steeds als een huis.