Meneer van Eijck himself moet wel haast een jager zijn, heb ik bedacht. Het hotel ligt in zijn eentje midden in de bossen bij Oisterwijk en overal hangen hertengeweien. Boven mijn bed – maar aan de foto’s op de website te zien niet alleen boven het mijne – en ook in de lampen van het restaurant zijn geweien verwerkt. En dan de kussens, die lijken wel van berenvellen gemaakt, zo zacht met kleine krul en hoog aaibaarheidsgehalte. Ook al weet ik niet welk dier meneer van Eijck daarvoor geschoten kan hebben. De gestapelde houtblokken in het restaurant benadrukken het gevoel van de jagershut. Zelfs al is het huis daar te groot en ruim voor en ontbreekt de open haard.

Een heerlijk bed midden in het bos

Meneer van Eijck weet wel wat hij doet. Zelden zulke aardige meisjes bij de receptie meegemaakt. Ze gaan me voor naar mijn kamer en bieden aan mijn tas te dragen. Of zie ik er zo oud uit? Nee, ze zijn gewoon zeer hoffelijk. Smeren ook nog een broodje voor mijn lunch als ik ’s ochtends haast heb. Dat alles is erg prettig. Maar ook mijn hoekkamer mag er zijn. Enorme ramen die aan alle kanten in het groen kijken, een heerlijk bed en een lekker bureau.

Twee terrassen

Na een van de vele wandelingen gemaakt te hebben die meneer van Eijck zelf heeft uitgezet vanuit zijn hotel en waarvan je de routebeschrijving meekrijgt, ben ik heerlijk neergeploft in het restaurant. Het is er rechttoe rechtaan voor een prima prijs. Als het mooi weer was geweest dan was ik op een van de twee terrassen gaan zitten, bij een vuurkorf. Maar het is geen mooi weer. Is er dan helemaal niets op aan te merken? Toch wel. Kamer 1 ligt naast de trap en die is vreselijk gehorig. Je kunt beter een kamer met een hoog nummer vragen. En nog wat. De meisjes hebben het me zelf verteld. Meneer van Eijck is geen jager. Meneer van Eijck is een slimme mevrouw die drie jaar geleden met haar man dit vervallen hotel heeft gekocht en heeft opgeknapt à la mode.