Het is een dag met van die typische, vette Hollandse wolken tegen een blauwe hemel. Ik fiets in de Ooijpolder over de dijk langs de Waal. Het uitzicht is prachtig: fris gras met bermbloemen en een donkere, brede rivier met golfbrekers en grote vrachtschepen erop en in de verte schoorstenen van oude steenfabrieken. Althans, voor mij uit kijkend. Want ik zit nog geen vijf minuten op de fiets als ik me omdraai en een naderend zwart front zie. Het toeval wil dat net achter de dijk een industrieterreintje ligt. Dat weet ik nog net te bereiken en daar onder een afdakje tussen de vrachtauto’s klettert de regen neer. Een kwartier later is de bui voorbij. De lucht is donker, maar ik waag het erop.

Idyllische fietstocht Rondje Pontje

Eerder aarzelde ik omdat ik een fietsknooppuntenroute doe die ook nog eens Rondje Pontje heet. Moest ik niet van de gebaande paden af, iets spannenders doen? Maar de routebeschrijving klinkt goed. Die rept over 53 kilometer fietsen door natuurgebied De Gelderse Poort langs oude rivierlopen, uiterwaarden, meerdere pontjes, kleine dorpen, boerderijen, hier en daar een kerkje of kasteeltoren, meertjes ontstaan door zandwinning en vele tichelgaten, ook meertjes maar dan het product van kleiwinning, nodig om bakstenen te kunnen maken. En uitzicht op Nijmegen. Plus overal de mogelijkheid om de route in te korten of uit te breiden.

Van boomgaarden tot steenfabrieken

De beschrijving klopt als een bus. Daarnaast, juni is een maand met bloemen, vogels en fruit. Onderweg fiets ik langs veel kersenboomgaarden, appel- en perenbomen. Grote bakken rijpe, zoete aardbeien ook, die je zelf uit de aardbeienautomaat trekt langs de weg. Akkers met wuivend koren. Koeien, Konikpaarden, weidevogels, ooievaars en lepelaars die zich onstuimig wassen. De in de wijde omtrek bekende Millinger Theetuin is open. Ik loop rond borreltijd door deze goed onderhouden tuin die alleen te voet of met de fiets bereikbaar is en waar ik tegen betaling met een zelf gehaald biertje op een van de stoelen beland die overal in de tuin staan; toch maar niet loungen in de kussens op de grond. Bang dat het met alle wind, zon en bier op dan lastige laatste kilometers zullen worden.

Stilte alom

Meest in het oog springend is de enorme stilte op deze weekenddag. Waar is iedereen? Niet dat ik mensen mis, maar het verbaast me. Komt het omdat er in deze regio rond Nijmegen zoveel keuze is om eropuit te trekken, want aan deze fietstocht ligt het niet. Die is prachtig. Mijn vooroordelen over knooppunten heb ik in de rivier gedumpt. En die heeft ze weggedragen, terwijl ik mijn gehuurde fiets weer inlever bij mijn heerlijke logeeradres herberg Oortjeshekken enkele kilometers en een knooppunt verderop aan de dijk.