Het was de homepage van De Havixhorst die het ‘em deed. Die opent met een filmpje van een man in pak die door de knieën gaat om het zware hek van de havezate te openen, alsof hij een diepe buiging voor je maakt. Van dat soort mannen houd ik wel. Dus zette ik na maanden in en om mijn eigen huis gebivakkeerd te hebben koers naar châteauhotel en restaurant De Havixhorst in Drenthe.

Havezate sinds de 14e eeuw

Het hek staat al open, maar verder heeft de website niets te veel gezegd. Het imposante De Havixhorst rijst voor mij op, geflankeerd door koetshuizen, 1753 zegt de gevelsteen. Op beide schoorstenen nesten met klepperende ooievaars. Een rond plein met laag geschoren liguster heggetjes ligt voor me, in het midden een fascinerend bronzen beeld van een bok die op een gouden ei zit. Gewaagd voor zo’n klassiek pand. Maar misschien niet als je weet dat De Havixhorst een prachtige beeldentuin heeft met een grote collectie 20e eeuwse Nederlandse figuratieve beeldhouwkunst.

Modern en klassiek hotel

Al sinds de 14e eeuw staat op deze plek in het mooie Reestdal een havezate. Het bezit van zo’n hof was een van de voorwaarden om tot de ridderstand toegelaten te kunnen worden. Over een rode loper via het bordes kom ik in de centrale marmeren gang. Het personeel is prettig en voorkomend, ridderesk zou ik zeggen. En wat wordt er goed omgegaan met alle maatregelen die vandaag de dag gelden. Via eenrichtingsverkeer ga ik de trap op, naar mijn kamer die heel chique Junior Suite heet. Het is een hele comfortabele kamer met dito bed en van die zijdezachte lakens die je strelen. Klassiek en modern tegelijk. Op het bureau een goed gevulde fruitschaal, thee en Nespresso-apparaat. Buiten slaat de klok vijf uur. Het ingenieuze oude radarwerk hangt binnen op de gang. Gelukkig met moderne aanpassingen want dat slaan, dat is alleen overdag. Hoorde ik niet zojuist een teken? Het is tijd voor de borrel.

Rozentuin, beeldentuin en orangerie

Door het fantastische weer kan ik kiezen waar ik ga borrelen. In de beeldentuin in de Franse parkstijl met strakke perken? Daar zitten links en rechts mensen op een bankje in het gras en onder een parasol, omgeven door beelden, een kruidentuin en orangerie. Nee, ik ga voor onder de kastanjeboom in de rozentuin aan de andere kant van het landgoed. Het zonlicht valt door de bladeren, ik geniet van mijn uitzicht, biertje, gerookte amandelen en de stilte. Zo’n moment waarvan je hoopt dat het niet voorbijgaat. De tuin is alleen voor hotelgasten. Vandaag is dat voorlopig voor het laatst, want in dit uitzonderlijke jaar opent De Havixhorst op deze plek van juni tot en met augustus zomerrestaurant De Rozentuin. Een klassieke, Franse bistro voor lunch en diner. Helemaal niks mis mee natuurlijk.

Restaurant op het voorplein

Op het voorplein heeft het restaurant van De Havixhorst aan weerszijden van het plein tafels met wit linnen gedekt. Het wordt een romantische warme avond met de gloed van de ondergaande zon, met kaarsen en een vuurkorf met de bijbehorende houtgeur waar ik zo van houd. Gelukkig ben ik in goed gezelschap. Dus reden om me te laten adviseren over een lekkere fles wijn die goed past bij wat ik ga eten. Het wordt een biologisch-dynamische Ripasso della Valpolicella voor een bedrag dat ik niet durf te noemen, maar die lekker stevig was en toch niet te zwaar. Die fles lag te rijpen in de koele wijnkelder tussen andere lotgenoten op stand die te bezichtigen zijn. Als je dan weet dat op De Havixhorst op zeer hoog niveau wordt gekookt, is daarmee het idyllische plaatje compleet.

Ook een vegetarisch menu

Even later eet ik mijn lekkerste krabkoekje ooit, een van de amuses. En ook het soepje van bloemkool en spinazie is erg goed, uitgesproken en romig. Op tafel brood met geklopte boter met salie, rozemarijn en tijm uit eigen tuin. Daarna is er keuze uit een aantal zelfbenoemde klassiekers en twee menu’s die je van drie naar zeven gangen kunt uitbreiden. Volgens mij is uniek dat bij een dergelijk goed restaurant het ene menu volledig vegetarisch is. In beide menu’s zitten nu asperges uit het nabijgelegen Zuidwolde, want ze werken als het even kan met regionale producten. De mijne zijn zacht en tegelijkertijd licht knapperig en zitten bij de goed gebraden Hollandse kalfslende met mousseline van doperwten, pommes fondant en jus met oregano. Bij dit seizoen horen voor mij ook rabarber en aardbeien en ik word op mijn wenken bediend. Het toetje is een rabarbermousse met mascarpone, aardbeien, een fluffy spongecake van basilicum en een sorbet van rabarber. Heerlijke combi. Dan volgen nog eigen baksels bij de thee en koffie, zoals de flinterdunne kletskop. Bij de invallende duisternis maak ik zeer tevreden een rondje door de beeldentuin. Nu ben ik het die een diepe buiging maakt voor De Havixhorst.